OSTEOPATHIE
Dierenartsen én ruiters worden regelmatig geconfronteerd met paarden die rugproblemen hebben. Paarden met prestatieklachten, die moeilijk buigen op één hand of kort lopen op beide handen, die verzet tonen in het werk, kortom die geen "happy athletes" zijn en hun potentieel niet volledig benutten. In veel gevallen hebben die paarden géén anatomisch of structureel probleem aan de rug (zoals arthrose, kissing spines, ..) zodat een klassieke diergeneeskundige behandeling moeilijk is.
Die groep paarden en hun ruiters zijn dikwijls enorm gebaat met een osteopathische behandeling. Sara Torfs volgde een opleiding Dierenosteopathie bij ICREO (www.ICREO.com) en schoolde zich daarna uitgebreid bij, onder andere in de werking van myofasciale banen en hun toepassing in de behandeling. Ook de methode van Jim Masterson heeft een grote stempel op haar behandelmethode gedrukt.
Wat is osteopathie?
Osteopathie bestaat bij de mens al sinds 1874. Deze geneeswijze is bedacht door een Amerikaans arts, die ontdekte dat veel ziekten gepaard gaan met een beperking van de beweeglijkheid van delen van het lichaam. Door het herstellen van die beweeglijkheid verbetert de doorbloeding, wordt het lichaam weer in zijn natuurlijke balans (homeostase) gebracht en kan het weer optimaal functioneren.
Osteopathie is bij uitstek een "holistische" geneeswijze: een osteopaat kijkt naar het lichaam in zijn geheel en baseert zich dus niet uitsluitend op het bestaan van ziektesymptomen. Ook in de behandeling wordt steeds het hele lichaam betrokken. De gedachtegang hierachter is dat alle organen en structuren in het lichaam met elkaar verbonden zijn. Een probleem in één structuur zal dus op termijn ook problemen elders in het lichaam veroorzaken. Door alleen het hoofdsymptoom te behandelen is het lichaam dus nog steeds uit balans!
Osteopathie is gebaseerd op een zeer grondige kennis van de anatomie en de biomechanica: hoe moet een gezond lichaam bewegen en welke structuren kunnen elkaar beïnvloeden. Op basis van deze kennis wordt gevoeld naar afwijkingen in die normale beweeglijkheid. Zeer belangrijk hierbij is de wervelkolom -tussen de wervels bevinden zich vele gewrichtjes- omdat van hieruit de bezenuwing van bijna heel het lichaam vertrekt. Daarnaast onderzoekt een osteopaat de beweeglijkheid van de andere gewrichten en voelt naar abnormale spanning in het bindweefsel en rondom de organen.
Hoewel osteopathie nog steeds bij de alterenatieve geneeswijzen hoort, wordt de methode meer en meer erkend door zowel reguliere artsen als (bij de mens) ziekenfondsen. Sinds de jaren 90 wordt ook de dierenosteopathie (voornamelijk bij paarden en honden) stilaan steeds gekender.